Jesteś wzrokowcem, kinestykiem czy może słuchowcem?

Odpowiedź na to pytanie pomoże Ci lepiej zrozumieć swój umysł i podbić świat. Jeśli twierdzisz, że nie nadajesz się do nauki języków obcych albo nie ma szans być dobrze zorganizowanym człowiekiem, nie poddawaj się! Problem może leżeć nie w Twoich predyspozycjach, a samych metodach osiągania celu. 

Innymi słowy jeszcze nie wszystko stracone. Małym krokiem zbliżającym Cię do sukcesu jest poznanie siebie. A dokładniej preferowanego stylu nauczania. Brzmi dziwnie?

Zacznijmy od początku. Każdy z nas, już od kołyski, poznaje świat za pomocą różnych zmysłów. Niemowlaki poznają otaczający świat wkładając rzeczy do buzi, badając rączką przedmioty o różnych fakturach, obserwując kolorowe karuzele czy też wsłuchując się w dźwięki. Bodźce docierające do mózgu dziecka pomagają mu w rozwoju. Z czasem jednak niektóre ze zmysłów osiągają większą wrażliwość i sprawność, a inne pozostają mniej wykształcone. I właśnie od bardziej wykształconych zmysłów zależeć będzie czy w przyszłości staniemy się wzrokowcami, słuchowcami czy kinestykami. Okazuje się, że informacje docierające do mózgu bardziej sprawnymi "kanałami" są lepiej i łatwiej przyswajane. Dlatego też tak istotna jest świadomość rodzaju sensoryczności.

Istnieje wiele sposobów określenia, którym typ sensoryczności przeważa w przypadku naszej osoby np. kwestionariusz Lynn O'Brien, ale o tym już innym razem. Skupmy się teraz na charakterystyce poszczególnych typów.


Wzrokowiec

Jak sama nazwa wskazuje to osoba, która ma najmocniej rozwinięty zmysł wzroku. Wzrokowiec lubi porządek. Jest skupiony, milczący i raczej spokojny. Wzrokowiec prędzej zapamięta kolor i ustawienie książek na półce niżeli autora lub tytuł. Lubi czytać i pisać, dlatego też szybciej się uczy robiąc notatki. Doskonale pamięta zdjęcia,  Wzrokowiec uczy się poprzez obserwację, czytanie, pisanie i demonstrację. Woli czytać niż słuchać. Zazwyczaj pisze ładnie i wyraźnie.  Gdy wzrokowiec się nudzi patrzy zazwyczaj w dal (wygląda niczym zawieszony), rysuje bądź obserwuje coś. Zdarza się, że wzrokowcy postrzegani są jako osoby ignorujące mówców, gdyż podczas wykładów lubią gryzmolić w zeszytach. Nie oznacza to braku szacunku do prelegenta, ale stymuluje umysł wzrokowca pomagając mu się skupić (podzielność uwagi). Choć oczywiście niekiedy rysowanie pochłania w całości i "wyłącza" uwagę wzrokowca. Wzrokowcy nie powinni mieć problemów z geometrią, mapami i schematami - mają fotograficzną pamięć. 

Wzrokowiec często używa następujących słów i zwrotów:

  • zobaczyć, popatrzeć, spojrzeć, zauważyć, obserwować,
  • pole/punkt widzenia, 
  • jasna sprawa, to jest niejasne,
  • szerszy obraz, krótkowzroczna perspektywa, szerokie horyzonty
  • oko w oko, twarzą w twarz, 
  • kolorowe, wyraźne.

I choć może brzmieć to dziwnie i nielogicznie, wzrokowiec będzie również mówił:
  • zobacz jak to pachnie, zobacz jak tu ładnie,
  • spójrz jaka muzyka

odnosząc się tym samym do swojego bardziej rozwiniętego zmysłu.


Słuchowiec

Czyli osoba, u której najbardziej rozwiniętym zmysłem jest słuch. Dlatego też słuchowiec zdecydowanie bardziej woli słuchać wykładów / audiobooków niż czytać notatki / książki. Z łatwością zapamiętuje słowa piosenek, wiersze i rymowanki - w szczególności jeśli wpadają w ucho. Słuchowcy wolą mówić niż pisać. Samo pisanie zaś przynosi im trudności, gdyś często popełniają błędy (w tym ortograficzne). Podobnie jest z czytaniem, ponieważ słuchowcy lubią czytać powoli jednocześnie do siebie mówiąc (lub czytać na głos). Dodatkowo zdarza im się wodzić palcem po wersach w książkach, tak by się nie zgubić. Mimo, że słuchowcy lubią muzykę i występy publiczne to nadmierny hałas rozprasza ich i dekoncentruje. Są postrzegani jako osoby towarzyskie i doskonali mówcy. Lubią pracować w grupie i nie potrafią milczeć przez dłuższy czas - dlatego też często mówią coś pod nosem, myślą na głos i podśpiewują. Gdy słuchowiec się nudzi rozpoczyna rozmowę lub mówi do siebie. 

Słuchowiec często używa następujących słów i zwrotów:
  • posłuchać, słyszeć, zaniemówić, akcentować, brzmieć,  
  • na tej samej fali, dobrze wyrażony, ostry zgrzyt,
  • uczta dla uszu, w dobrym tonie, przyjemny dla ucha,
  • melodyjny, harmonijny, donośny, słyszalny, cichy

Słuchowiec będzie również mówić:
  • posłuchaj jak tu ładnie,
  • posłuchaj jakie to dobre

odnosząc się tym samym do swojego bardziej rozwiniętego zmysłu.


Jaki jest typ twojej sensoryczności? Kinestyk, wzrokowiec czy słuchowiec?

Kinestyk

Kinestykiem nazywamy osobę, u której dominuje zmysł dotyku, smaku i węchu. Taka osoba najłatwiej przyswaja wiedzę będąc w ruchu i poprzez działanie. Nie potrafi siedzieć spokojnie. Ciągle się wierci i zmienia miejsce. Nie lubi porządku i najlepiej odnajduje się w artystycznym nieładzie. Kinestyk szuka kontaktu i lubi gestykulować. Jest emocjonalny i mało odporny na otoczenie. Nie lubi czytać - chyba że opisywane są dynamiczne akcje. Kinestyka można poznać po tym, że lubi się również bawić długopisem - obracać nim lub stukać w stół. Takie zachowanie choć rozprasza innym, pomaga kinestykowi się skupić. Podobnie z rysowaniem podczas wykładów. Pismo kinestyka jest mało czytelne i dosyć specyficzne (czyżby kinestykami była większość lekarzy?). W nauce pomagają kinestykowi wielokrotnie robione notatki, gdyż pismo przekłada on na ruch i w ten sposób zapamiętuje. Prace manualne i plastyczne to żywioł kinestyka. Podobnie jak dyscypliny sportu lub długie spacery. 

Kinestyk często używa następujących słów i zwrotów:

  • czuć, płynąć, poruszać, 
  • mam ciarki, to mnie rusza,
  • w gorącej wodzie kąpany, targany wątpliwościami, 
  • gorący temat, śliska sprawa, mocna / solidna podstawa
  • napięcie, niepokój, 

Kinestyk będzie również mówić:
  • mam wrażenie,
  • mam przeczucie

odnosząc się tym samym do swojego bardziej rozwiniętego zmysłu.


Znajomość typu sensoryczności (lub jego mieszanki) pozwala nam na lepsze zrozumienie siebie oraz na odpowiednie dopasowanie metod nauczania i zapamiętywania informacji. Wystarczy dostosować się do swojej natury (najlepiej wykształconych zmysłów) i sumiennie pracować by już wkrótce zobaczyć efekty.

Nieprawdą jest jednak stwierdzenie, że świadomość typu sensoryczności rozwiąże nasze problemy z nauką. Należy mieć na uwadze fakt, że nauczenie i przyswajanie informacji jest skomplikowanym procesem poznawczym i nie opiera się jedynie na naszych zmysłach. Niemniej im lepiej znamy siebie, tym łatwiej będzie nam wspierać i stymulować nasz mózg do pracy.